Przechowywanie w warunkach ubogich w tlen

Ubogotlenowe składowanie stanowi szczególnie interesującą możliwość przechowywania przez długi okres czasu np. obiektów wykonanych z różnych metali. Znaleziska archeologiczne są środowiskiem mocno zasolonym. Tlen jest główną przyczyną niszczenia materiałów polimerowych. Zarazem jeżeli inne mechanizmy rozkładowe nie mają początku z tlenem, oksydacja jest zazwyczaj rezultatem końcowym. Jeżeli by usunąć z atmosfery tlen, wówczas rozpad wielu materiałów z tworzywa sztucznego można by opóźnić.

Dobrym przykładem jest tutaj guma, która jest bardzo podatna na oksydację i nawet w temperaturze pokojowej powoli ulega krystalizacji. Przechowywanie w zimnie wprawdzie opóźniło by proces oksydacji, ale przyśpieszyło by wykwit kryształków. Tu najlepszym optymalnym rozwiązaniem było by przechowywanie w warunkach ubogich w tlen.

Rozkład chemiczny i fotochemiczny
Niestety nie da się go całkiem przerwać lub opóźnić w środowisku ubogim w tlen, bo jak wiemy fotooksydacja nie odbywa się w bardzo wysokim podciśnieniu. Niektórzy specjaliści są zdania, że w ekstremalnie ubogich warunkach w tlen można ją zmniejszyć znacznie, ale dopiero w stężeniu tlenu, którego nie można osiągnąć absorberami tlenu.
Czynnikiem, który nie pozwala się wykluczyć we wszystkich przypadkach jest woda, która może rozdzielać molekuły hydrolityczne (dziś obecnie przez kwasy). Hydroliza jest głównym mechanizmem rozpadu np. materiałów zawracających celulozę jak papier.

Rozpad mikrobiologiczny.
Nie da się go całkowicie wykluczyć przez magazynowanie w ubogotlenowej atmosferze. Pozostający azot oferuje pozostałym mikroorganizmom dużo pożywienia. Od jakiej wilgotności względnej rF giną bakterie azotowe jest przedmiotem dyskusji.

Bardzo ważnym obszarem zastosowania przechowywania w środowisku ubogim w tlen jest zwalczanie szkodników. Zostało dowiedzione, że przy koncentracji 0% tlenu przez 10 dni w temp. 25,5 stopni C wystarczy, aby wytruć wszystkie stadia insektów. Przy temperaturze o 5 stopni C niższej wydłuża się czas „niszczenia” insektów nawet podwójnie.
Konserwacja drewna.
Ponieważ dyfuzja wymiana tlenu z grubego drewna musi trwać aż do 4 dni przy możliwej temperaturze 0<0,3% tlenu cały cykl trucia insektów wydłuża się do 4-8 tygodni.

Za tą metodą przemawia:
- obiekt pozostaje na miejscu podczas procesu „niszczenia” mikroorganizmów (daje to oszczędności kosztów transportu).
- trucie mikroorganizmów nie uszkadza w inny sposób obiektu.
- metoda nie wykorzystuje żadnych środków chemicznych w tym trucizn,
- niskie koszty materiałów folia + prosorb + absorber tlenu.

Generalna zasada potwierdzona przez literaturę fachową mówi, że przy 20 stopniach C i 55% rF (wilgotności względnej) w zależności od gatunku mikroorganizmów potrzeba od 7 do 22 dni przy 0<0,3 tlenu. Wyższa rF wydłuża cały proces.